Η νουβέλα "Μια αδύναμη καρδιά" ανήκει στον λεγόμενο κύκλο των "Διηγημάτων της (Αγίας) Πετρούπολης", μιας σειράς από "μικρά" έργα (διηγήματα και νουβέλες) με βασικό θέμα την καθημερινή ζωή των καθημερινών ανθρώπων της - τότε - πρωτεύουσας της Ρωσίας. Γράφτηκε από τον Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογέφσκι το 1848, όταν ο συγγραφέας ήταν μόλις 27 ετών και εργαζόταν στο λογοτεχνικό και πολιτικό περιοδικό του μεγαλοεκδότη της εποχής Α.Α. Κραγέβσκι "Otechestvennye Zapiski" ("Σημειώσεις της Πατρίδας"), μαζί με μια σειρά από άλλους επιφανείς Ρώσους συγγραφείς και δοκιμιογράφους, όπως οι Ν.Α. Νεκράσοβ, Β.Γ. Μπελίνσκι, Α.Π. Μιλιουκόβ, ο αδελφός του Μιχαήλ Μιχάηλοβιτς Ντοστογέφσκι κ.ά. Την εποχή αυτή ο Ντοστογέφσκι αφενός βρίσκεται σε μάλλον κακή οικονομική κατάσταση και πέφτει, όπως και όλοι οι συνεργάτες του, θύμα της εκμετάλλευσης του εκδότη τους (ο οποίος "ξεζουμίζει" τους συνεργάτες του συγγραφείς έναντι πενιχρών αμοιβών), αφετέρου βρίσκεται υπό την επήρεια των ιδεών του ουτοπικού σοσιαλισμού, κάτι που διαφαίνεται στα περισσότερα έργα του της περιόδου μέχρι και τη σύλληψή του και την καταδίκη του, το Δεκέμβριο του 1849, αρχικά σε θανατική ποινή και, στη συνέχεια, σε 5ετή εγκλεισμό σε κάτεργο στο Ομσκ της Σιβηρίας.

Βασικό θέμα της νουβέλας είναι ακριβώς αυτή η σχέση εξάρτησης του υφιστάμενου από το προϊστάμενο, του "αδύναμου ανθρώπου" από τον "ισχυρό"...